Dag 7 Kalispell - Pincher Creek

Vandaag stond de reis van Kalispell naar Pincher Creek op het programma. We zouden dan de grens weer overgaan van USA naar Canada. In Canada zouden we een bezoek brengen aan Waterton Lakes National Park. Zouden ja, want zo is het uiteindelijk niet gegaan. Na het ontbijt hebben we de tassen weer ingepakt, na een verblijf van twee nachten zijn we daar wel weer even mee bezig. Bij ons ziet het er na twee dagen uit alsof we er wonen. Nadat we alles bij elkaar hadden verzameld checkten we uit en gingen we op weg naar Canada. We vertrokken in de lichte regen. Het weer was er nog niet beter op geworden. Het zag er zelfs nog iets slechter uit dan gisteren. De reistijd van vandaag zou rond de 4 uur gaan bedragen. Het eerste stuk hebben we hetzelfde afgelegd als gisteren: richting Glacier NP. Omdat de going-to-the-sun road gesloten was waren we genoodzaakt om door het oostelijke deel van het park te rijden. Onderweg kropen we steeds hoger en werd het alsmaar kouder. Op een  gegeven moment was het nog maar 5 graden en reden we langs gebieden waar nog aardig wat sneeuw lag. Door het slechte weer was het zicht beperkt en konden we niet optimaal van de omgeving genieten.

Een stukje voordat we de grens naar Canada over zouden gaan stuurde Google Maps ons een weg op, waar we na twee minuten rijden een bord tegenkwamen: border usa - canada closed. Het was nog ongeveer 15 mijl tot aan de grens. We besloten dit keer niet eigenwijs te zijn en keerden terug om naar een andere grensovergang te rijden. Het gebied waar we reden was echt uitgestorven. Af en toe reden we door armoedige, kleine indianenstadjes, maar voor de rest was er echt niets. Bij de grensovergang was het ook stil. 1 auto voor ons. Gelukkig is het wat makkelijker om vanuit USA Canada in te gaan dan andersom, want binnen 5 minuten hadden we voet gezet op Canadese bodem. Na de grensovergang vervolgden we onze weg naar Waterton Lakes. Het jammere was dat het weer nog verder verslechterde en we kwamen in laaghangende bewolking terecht,oftewel mist.

Aangekomen bij Waterton Lakes beseften we dat een bezoek aan dit park geen enkele zin had, omdat we toch niets konden zien. De vakantiesfeer was op dit moment ver te zoeken. We besloten onze planning aan te passen en morgen, als de voorspellingen beter zijn, alsnog een bezoek aan Waterton Lakes NP te maken. We zouden morgen toch alleen een stuk rijden naar de volgende bestemming en een beetje chillen in een warmwaterbron. We hebben de afgelopen twee dagen al genoeg gechilld, dus die aanpassing konden we wel inpassen. Bovendien, onze koffers stonden in het motel op ons te wachten en moest er nog een hele reorganisatie plaats vinden van onze losse tassen naar onze koffers. Prima klusje om tijdens dit baggerweer te doen. Rond half 3 kwamen we aan bij het motel. Eigenlijk anderhalf uur te vroeg, omdat inchecken pas na 16.00 uur was, maar zodra we het motel naderden kwam David (want ik wist zijn naam al van ons mailcontact over onze verdwaalde koffers) meteen naar ons toegelopen. Hij was net bezig onze kamer gereed te maken en als we nog 10 minuutjes wachtten konden we erin. Prima. 10 minuutjes werd natuurlijk ietsje langer, maar zodra onze kamer weer spik en span was kregen we de sleutels van ons kamer-tje. Yep, zo groot was het niet. Maar het zag er verder prima uit. David kwam met onze koffers aangelopen. Daar waren ze weer! Onze fijne koffertjes :). Nu hoefden we niet meer uit tassen te leven, maar konden we uit onze koffers gaan leven. Een hele verbetering ;). Toen we met onze administratie en reorganisatie bezig waren klaarde het weer een beetje op. Eindelijk, de zon kwam weer tevoorschijn! Voor ons motelkamertje was een grote houten bank geplaatst waardoor we heerlijk buiten konden zitten. Wat een omslag ineens.

Onze maag begon rond 18.00 uur wel te rammelen en we zijn naar de overkant van de weg gelopen om pizza te gaan eten. Heel veel keuze is er niet in 'town'. We hebben gewoon random stukken van de weg gekozen om te lopen, want wandelpaden kennen ze hier niet. Ik denk dat dit stukje wat we nu naar de pizzeria hebben gelopen hier serieus nog met de auto wordt afgelegd. In de pizzeria besloten we in plaats van ieder een eigen pizza, samen één pizza te nemen, en dan de een na grootste, want de grootste moest wel erg groot zijn dachten we. Dus we bestelden de 16 inch pizza. Geen idee hoe groot dat is, dat ga je niet ter plekke uit staan rekenen. Toen we na 20 minuten onze pizza in ontvangst konden nemen kwamen we tot de ontdekking dat ook deze pizza NOG STEEDS HEEL GROOT was. De pizza was voorgesneden in 8 stukken, maar na twee stukken opgegeten te hebben gooide ik de handdoek in de ring. Niet normaal. We besloten het overgebleven eten mee te nemen naar het motel. Daar liepen we dan met onze gigantische doos pizza over straat. Geen idee wat we ermee gaan doen, maar in het kader van de weggooimaatschappij ligt hij nu in de koelkast. Te wachten om in de prullenbak te belanden. Hoewel, morgenochtend hebben we geen ontbijt hier, en er staat hier een magnetron op de kamer... Ik moet er nog even niet aan denken ;)

Zo, dit was het weer voor vandaag. Lekker lang geluld over niks, want we hebben niks gedaan. En we hebben ook een minimaal aantal stappen gezet. Maar hé, de zon schijnt en morgen gaan we gewoon voor een herkansing. Ok, doei.

Afstand gereden: 353 km
Weer: 5 graden en regen/mist, einde van de dag zonnig
Aantal stappen gezet: 1159 (0.79 km)