Dag 2 Everett

Natuurlijk werden we weer om 6 uur 's nachts wakker door onze jetlag. Inmiddels wisten we van vorige reizen dat dit ging gebeuren en had ik ons programma daarop aangepast. Daarom had ik om 09.00 uur een tour geboekt bij de Boeing fabriek. Na een prima ontbijtje gingen we dan op weg naar de plek waar kisten gemaakt werden. We waren keurig op tijd voor negenen. De tour begon met een kort filmpje over onder andere de nieuwste vliegtoestellen. Vervolgens gingen we met een bus richting de echte fabriek. We hadden alweer begrepen dat we in Amerika waren, want safety hier, safety daar. Het is zelfs zo erg dat je als groep op bepaalde punten moet wachten, de tour guide de trap afloopt en de deuren opent, en dan het sein krijgt dat je weer verder mag lopen. Omdat je anders misschien wel je hoofd stoot tegen een dichte deur! De Boeing fabriek was zeer indrukwekkend. Je kunt je er geen voorstelling maken hoe groot dit is. Onze guide probeerde het een beetje duidelijk te maken met het aantal disneyparken dat qua formaat in de hele fabriek paste. Dat waren er een stuk of 4-5. Helaas mochten we in de fabriek geen foto's nemen. Gelukkig was daar nog de green screen waar we na de tour voor mochten gaan staan. Daar maakten ze dan een foto van je en dan kon je zelf een achtergrond kiezen (ergens in of nabij de Boeing fabriek) en dan kon je deze nepfoto naar je eigen emailadres sturen. Ik ben er nog niet uit of eén van deze foto's deze blog haalt ;).

Na de tour was het tijd voor: shopping! We hadden een premium outlets uitgezocht nabij Seattle in dezelfde stad als de Boeing fabriek, namelijk Everett. Dit was een behoorlijk grote shopping. We hadden onze koffers nog steeds niet, dus het noodzakelijke konden wij combineren met het aangename. Stiekem gaat er altijd heel veel tijd in het shoppen zitten en toen we eenmaal uitgeshopt waren was het inmiddels zes uur geweest en zochten we een leuk tentje uit om wat te eten. In de tussentijd voelde ik me niet zo heel lekker, maar ik dacht dat dit door een combinatie van jetlag en vermoeidheid kwam. Ik werd ineens vrij misselijk. Maar we hadden net besteld! Toen we het eten op tafel kregen, kreeg ik echt niks door mijn keel en moest ik linea recta naar de wc. Jahoor, een zeer plotseling opkomende buikgriep! Helaas heb ik iets met vakanties en ziek worden. Het enige wat ik nog wilde is zo snel mogelijk naar bed. Daarvoor moesten we nog een uur rijden naar ons volgende hotel. Dit is denk ik een van de minst prettige en voor mijn gevoel langst durende autoritjes in mijn leven geweest. Ik zat te kreunen en te steunen door de misselijkheid. Aangekomen bij het hotel heb ik direct in de lobby weer een wc opgezocht. Ik zal het verder hierbij laten, want dat wordt er anders ook niet frisser op. Walter ging in de tussentijd inchecken, maar ze hadden alsnog mijn handtekening nodig. Ik ben naar de balie gelopen en de baliemedewerkster vroeg hoe het ermee ging (in principe vraagt iedereen in de USA dat). Maar iemand vertelde me laatst dat wanneer je zegt dat het slecht met je gaat, ze dan niks meer zeggen en zich omdraaien. Maar deze dame was zo vriendelijk om ons twee flesjes water mee te geven, wat ik wel weer attent vond. Na het inchecken ben ik zo gauw mogelijk het bed ingekropen om uit te zieken.

Ps. Soms zijn Amerikanen echt heel slim hoor, bijvoorbeeld dat je naar rechts door rood mag rijden enzo, maar waarom, WAAROM (?!) hangen ze op alle wc's de bakken voor papierrollen zo laag?!?! Op deze manier moet je het toiletpapier dus naar beneden trekken, maar als je het papier naar beneden trekt zit je dus bijna met je hand op de grond. Aangezien deze papierrollen rollen van een paar kilo zijn, breekt het toiletpapier daardoor ook heel snel af, doordat die bak in de weg zit. Ik zou graag eens rond de tafel gaan zitten met de bedenker hiervan.

Stappen gezet: 11.178 (7.5 km)
Weer: half bewolkt/zonnig en +- 25 graden
Afstand gereden: 56 km

 Ons vervoermiddel deze vakantie

 De Boeing Fabriek