West Canada & USA 2018: Dag 15 Glacier NP & Mount Revelstoke NP

Wat fijn, een uurtje extra vandaag. Dat merk je toch goed. Nadat we een ontbijtje bij de Subway hadden genuttigd reden we na een half uurtje rijden bij de ingang van Glacier NP de volgende tijdzone in. Nu wel echt. Duidelijker kon ook niet met een bordje: time zone change. We wilden een paar wandelingen doen vandaag in Glacier NP en Revelstoke NP, twee parken die vlak bij elkaar liggen. We parkeerden onze auto bij de eerste trail: de Bear Creek Falls. Bij het begin stond echter dat je een parkpass nodig had om gebruik te mogen maken van de wandelpaden. We hadden alleen nog geen ingangspoortje of visitor center gezien, dus dan moest er verderop in het park wel iets zijn waar we een pas konden kopen. En dat klopte, bij het Rogers Pass visitor center konden we een dagpas kopen. Dus wij weer terug naar de trail waar we even daarvoor waren. Het was een korte, maar pittige wandeling. Na een kwartiertje bereikten we de waterval. Het was een hele volle waterval, toen we iets dichterbij wilden gaan om een volledig zicht op de waterval te hebben werden we zeiknat. Dat maakte gelukkig niet zo uit, want het was zonnig en binnen no time waren we weer droog. De terugweg 'uphill' was een echte kuitenbijter.

Vervolgens reden we door naar de Hemlock Grove boardwalk, een korte wandeling over houten planken door een oud bos. Wel leuk, maar erg kort. Ik wilde nog een andere, veel langere trail doen in dit park, maar de ranger vertelde ons dat er op de meeste trails nog volop sneeuw lag en dat gedoe met die sneeuw hadden we even geen zin in. Dus zat ons bezoek aan Glacier NP er alweer op. Het was wel prachtig om er doorheen te rijden. Links en recht rijzen de bergen hoog boven je uit, met op de top nog veel sneeuw. In dit park zijn er wel 400 gletsjers.

In Mount Revelstoke NP deden we een korte wandeling bij de Giant Ceders. Dit was wederom een oud bos met erg grote en dikke bomen. Misschien zijn we een beetje verwend, maar de bomen in Yosemite NP in waren nog een stukje groter, en was dit niet zo heel indrukwekkend. Ook de Skunk Cabbage trail en de inspiration woods trail stelden weinig voor. Bij de Skunk Cabbage trail, de naam zegt het al, konden we een boardwalk doen tussen de skunk cabbage plant, oftewel de 'gele aronskelk'. In de zomer kunnen de bladeren van deze bloem zo groot als kleine kinderen worden. Wat ook een leuk (maar sneu) weetje is, is dat dit de enige plant is in het voorjaar die door beren gegeten kan worden, en dat er jaarlijks meerdere beren omkomen door botsingen met auto's of treinen, doordat ze hiervoor de weg over moeten steken.

De Inspiration Woods trail was weer een ware kuitenbijter, maar de teleurstelling was dat we na 610 meter stijgen op geen enkel viewpoint werden getrakteerd. Het bos waar we door liepen was wel prachtig, maar daar kregen we eigenlijk weinig van mee aangezien we op alle uitstekende wortels op de grond moesten letten. Als laatst hebben we nog even de old Revelstoke ski jump bezocht. Hier werden vroeger ski jump kampioenschappen gehouden, dus wij dacht dat de schans er nog wel stond, maar die stond er natuurlijk niet meer. In plaats daarvan was er een, hoe zeg je dat, metalen voorzet skijumper gezet, zodat je, als je daar tegenaan ging hangen, kon ervaren hoe het er voor een skijumper op deze berg uitgezien moet hebben. Ik denk dat de schansen van tegenwoordig toch een stukje imposanter zijn ;).

Na de parkenbezoeken zijn we doorgereden naar Vernon, waar we hebben gedineerd bij Denny's, de All-American ehhh, All-Canadian Diner. Daarna reden we nog een kwartiertje de bergen in naar onze slaapplaats voor deze nacht: een mooie bed & breakfast in de bergen van Vernon. We belden aan bij het huis en er werd open gedaan door de gastheer en vrouw. Oeps, we hadden het bordje gemist dat we via de andere kant binnen moesten komen. De man liep met ons mee naar de achterkant, het gastenverblijf. Er zijn hier drie kamers en allen zijn vannacht bezet. Er is een gezamenlijk keukentje waar je even wat kunt drinken en zelfs koken behoort tot de mogelijkheden. In het bos dat aan de tuin vast ligt komen ook wel eens beren voor, maar de man vertelde dat dit meestal pas in september is.

Afstand gereden: 300 km
Weer: 25 graden en zonnig/half bewolkt
Stappen gezet: 13.149 (9.1 km)