West Canada & USA 2018: Dag 20 & 21 Vancouver en de terugreis

Nu we op het vliegveld van Vancouver aan het wachten zijn op onze eerste vlucht naar Calgary, heb ik eventjes tijd voor mijn allerlaatste blog van de vakantie. We hebben precies dezelfde reis als de heenweg maar nu andersom, dus: Vancouver - Calgary - Amsterdam - Brussel. Gelukkig zijn de overstaptijden heel strak, dus hopelijk hebben we geen vertraging of iets, dan gaat het lekker snel. Alle tijd dus om het laatste deel van mijn blog te tikken en om die ook af te sluiten.

Toen we van Whistler naar Vancouver reden, reden we op de sea-to-sky-highway langs het Britannia Mine Museum. Dat leek ons wel interessant en daarom zijn we daar gisterochtend naartoe gereden om een tour te doen. De dag begon bewolkt, prima weer dus om ondergronds te gaan. Ik heb eerder niet zoveel mijnen bezocht in mijn leven, de enige die ik me nog goed kan herinneren was een zoutmijn ergens in Oostenrijk (geloof ik) met mijn ouders. Ik weet nog dat je daar het zout van de wanden af kon likken. En dat daar een grote glijbaan was waar je vanaf kon. Bij de Britannia mijn was het niet zo handig om de wanden af te likken, want dit is een kopermijn geweest. In bedrijf van 1904 tot 1974. Toen is de mijn gesloten. En nu dus al jaren 'in gebruik' als toeristische attractie. Het was een zeer leuke tour. Natuurlijk moesten we harde helmen op ter bescherming. Safety First! We begonnen in een treintje en toen dachten we dat we een spectaculaire trein-mijnrit zouden krijgen, maar we toefden met nog geen 5 km per uur de tunnel in. Een meter of 100 verder kwamen we weer tot stilstand. Daar gingen we de eerste gang in. De tourguide demonstreerde wat voor apparatuur ze vroeger gebruikten bij het mijnen. Dat was niet best. Door de stofontwikkeling die de eerste machines maakten zijn er heel veel mijnwerkers overleden, doordat fijnstof in de longen ging zitten. Die eerste machine, die uit de eerste decade van de 20e eeuw stamde, werd dan ook wel de 'widow'-maker genoemd. Horrible.

Na de eerste gang kwamen we in de tweede gang en daar ging ze wat vertellen over de verlichting van vroeger. Zonder elektriciteit waren de mijnwerkers vroeger aangewezen op kaarsen en ze demonstreerde hoe donker de tunnel was met alleen een kaars. Daarna gebruikten ze de carbidlamp wat brandde op ethyngas. Helemaal niet gevaarlijk als je in de weer bent met explosieven! ;)
Na de tweede zijgang liepen we de tunnel alweer uit en gingen we nog naar een loods waar de tourguide vertelde hoe het eindproces in zijn werk ging. Deze dag en morgen werd er een film opgenomen bij de mijn, dus toen we even ervoor de 'mill' in waren gegaan zagen we in die loods een hele filmsetting. Ik kon de woorden 'Dr. Faciliers Voodoo Arcade' aflezen, die te zien waren in neonletters. Ik kon op internet niet meer vinden dan de kinderfilm 'the princess and the frog'. Waarschijnlijk hoefden we dan ook niet op te letten om bekende acteurs te spotten. Vancouver is na Hollywood en New York de grootste locatie voor het maken van films. Hierdoor wordt het ook wel 'North Hollywood' genoemd. Wist ik ook niet.

Na de tour was het even na twaalven en besloten we dat we het mooi geweest vonden voor de vakantie. We reden daarom terug naar het hotel om lekker bij te komen, de koffers reisklaar te maken en nog een paar uurtjes te genieten bij het zwembad. Bij het zwembad was het lekker rustig, dus we hadden bijna een privé zwembad. We zijn op tijd naar bed gegaan om zo fris mogelijk de terugreis morgen te beginnen. Maar nu we er vroeg inlagen had ik eindelijk eens tijd om een serie-tje te kijken, dus van het vroege slapen is voor mij helaas niet veel terecht gekomen. Walter lag wel diep in coma rond 21.30 uur.

Om 06.00 uur ging de wekker vanochtend. Tot 06.30 uur heb ik gesnoozed en toen werd ik er echt uit gebonjourd door mijn lieve vriendje. We moesten immers wel op tijd op het vliegveld zijn voor onze terugreis. Vandaar dat ik nu twee-en-een-half uur heb voor deze blog ;).
Wat hebben we weer een mooie reis achter de rug, waar we met heel veel plezier op kunnen terug kijken. West-Canada is echt een prachtig gebied en een hele mooie rondreis bestemming. Ik wil iedereen bedanken die trouw mijn blog heeft gevolgd, voor jullie doe ik het uiteindelijk allemaal :). Dat we de blogs later zelf terug kunnen lezen is mooi meegenomen! Dus nogmaals bedankt voor het volgen! Inmiddels hebben we de berichtgeving tropisch wordt in Nederland dit weekend dus het eerste wat we gaan doen als we thuis zijn is het gas van de airco bijvullen zodat we kunnen bijslapen in een heerlijk koele slaapkamer ;). Hieronder nog de laatste foto'tjes.

Update: de wifi op Vancouver liet het even afweten, waardoor ik de blog niet af kon maken. We hebben net de eerste vlucht gehad van Vancouver naar Calgary. Deze vlucht duurde slechts een uurtje. Na een hobbelige landing wachten we nu op de vlucht naar Amsterdam, over ruim een half uur gaan we boarden. Voor jullie: welterusten! :) Hopelijk kunnen we ook een oogje dichtdoen in het vliegtuig (dat zou een wonder zijn).

Afstand gereden: 113 km
Weer: 25 graden en overwegend zonnig
Stappen gezet: 5.360 (3.4 km)'
'