West Canada & USA 2018: Dag 18 Whistler

Onze laatste dagen zijn nu officieel aangebroken. Altijd jammer als het er bijna weer op zit. Maar het is ook wel fijn om weer naar huis te gaan. Maar niet voordat we Vancouver en omgeving hebben bezocht natuurlijk! Nadat we erachter kwamen dat een mountainbike huren hier 180 dollar per persoon per dag kost, besloten we dat maar over te slaan. Dan hebben we het nog niet eens gehad over de uitrusting die je daar nog voor nodig hebt. Daarom hebben we vastgehouden aan ons plan en zijn we vanmorgen uit Whistler vertrokken op weg naar Vancouver. Een rit van nog geen anderhalf uur. Dat viel dus reuze mee.

Wat een prachtige route! De laatste helft van de rit reden we langs Howe Sound, een gigantisch grote baai. Langs de route waren er diverse stopplaatsen waar we even van het uitzicht konden genieten. Bij sommige plekken was dat lastig, omdat bomen het uitzicht belemmerden. Bomen. Bomen zoveel als we hier al in Canada hebben gezien, zoveel hebben we er nog nooit in ons leven gezien. Werkelijk waar onvoorstelbaar. In Schiedam mogen we blij zijn met het Julianapark ;).

We waren vandaag nog niet van plan om downtown al te verkennen, maar om eerst een paar dingen buiten de stad te doen die we makkelijk met de auto konden bereiken. We gingen daarom naar de Capilano Suspension bridge, heel dicht bij ons hotel in North Vancouver kwamen we al snel achter. De Capilano Suspension Bridge is een ware toeristentrekker. Deze hangbrug heeft al een vrij lange geschiedenis, want de eerste brug werd in 1889 gebouwd, toen nog ondersteund met touw. In 1903 is dit vervangen door staalkabels. De brug is 137 meter lang en hangt op een hoogte van 70 meter boven de canyon. En daar moest ik overheen! Zoals je misschien in blogs van andere reizen hebt kunnen lezen weet je dat ik een (lichte) vorm van hoogtevrees heb. Maar ik probeer dit de laatste tijd een beetje te overwinnen, dus dit moest ik sowieso gaan doen! En daar gingen we, de brug op. Voor ons liep net een gezin met kinderen, en daardoor gingen we erg traag vooruit! Te traag, naar mijn wens! Die brug wiebelde als een gek! Ik heb niet opzij gekeken en was blij toen ik aan de overkant was.

In de loop van de tijd zijn er meerdere attracties aan het park toegevoegd, namelijk de Treetops adventure, de Cliffwalk en the living forest. We deden vervolgens eerst de Treetops Adventure, waarbij je zo'n 30 meter hoog van boom naar boom loopt via kleine suspension bridges. Gelukkig wiebelden deze al minder en begon ik me steeds meer op m'n gemak te voelen. Daarna liepen we over de boardwalk van de living forest, midden tussen de enorm grote en dikke cedars en nog andere boomsoorten. Prachtig. Vervolgens moesten we nog naar de cliffwalk. Ik dacht dat we hier konden komen zonder weer de suspension bridge over te gaan, maar dat kon niet. Dus als je er eenmaal overheen bent moet je ook weer terug! Dit keer ging het een stuk beter en begon ik het bijna nog leuk te vinden. Halverwege de brug hebben we zelfs nog een kleine fotosessie gehouden, waarbij er een tegenligger langskwam die zei: "ik zou wel een foto van jullie willen maken, maar ik doe het niet want dan moet ik de reling loslaten". Niet de enige met angst dus ;).

Aan de overkant deden we de laatste attractie: de Cliffwalk. Hierbij hadden ze een smalle maar erg veilige en stevige boardwalk gemaakt hangend aan de canyon, dus onder je had je alleen de diepte van de canyon. Dit trok ik toch echt een stuk beter, want het voelde stabiel aan en het wiebelde niet. Ik was blij dat ik het toch allemaal gedaan had, maar achteraf vonden we het de 50 dollar per persoon niet helemaal waard. Maar goed, zo gaat dat vaker bij toeristische attracties.

Na alle suspense waren we wel toe aan iets minder spannends en zijn we naar Stanley Park toegereden naar Prospect Point. Dit is een mooi uitkijkpunt op onder andere de Lions Gate Bridge en op Burrard Inlet. Na dit uitzichtpunt was het rond 15.00 uur en hadden we zowaar alle plannen voor vandaag al uitgevoerd. Het ging lekker relaxt allemaal vandaag. We besloten naar een groot winkelcentrum vlakbij ons hotel te rijden. Daar hebben we nog even wat inkopen gedaan voor de laatste paar dagen en een lekker ijsje bij McDonald's gehaald, dat smaakte goed op deze dag. Het was niet veel warmer dan 21 graden, maar door de volle zon vandaag voelde het een stuk warmer. Daarna was het tegen vieren en konden we gaan inchecken in ons hotel. Dan konden we in ieder geval al onze spullen alvast dumpen en stipt om vier uur stonden we aan de balie om in te checken. We hadden bedacht om nog terug te gaan naar Stanley park omdat we daar een heerlijk zwembad hadden gezien toen we er langs reden, maar eenmaal ingecheckt in het hotel zagen we dat er ook een zwembad(je) aanwezig was. Daar konden we nog fijn even gaan genieten van het lekkere weer.

Bij het zwembad zei ik gedag tegen een mevrouw die daar met haar man, dochter en kleinkind zat. Aan het accent te horen vroeg ik meteen of de vrouw uit Nederland kwam. En ja hoor, de vrouw was in Pernis opgegroeid en kende Schiedam dus ook zeker. In de jaren 80 had ze met haar ex-man net zo'n rondreis gemaakt als wij nu deden, maar na die reis hadden zij besloten om naar Canada te emigreren en daarom woont ze nu in Calgary, wel met een nieuwe man dan. Wees gerust, deze plannen hebben wij vooralsnog niet ;)

P.s. Overigens snap ik het wel als je Pernis wilt ontvluchten ;)

Afstand gereden: 117 km
Weer: 21-23 graden en zonnig
Stappen gezet: 8.492 (5.5 km)