dinsdag 8 mei 2018

Dag 4 Seattle - Post Falls

Vandaag was de dag om de weide (natuur)wereld in te trekken. Voorlopig even geen stad meer, maar wel heel veel natuur. Maar natuurlijk niet voordat we nog even een shopping center in de buurt op hadden gezocht om de laatste inkopen te doen. Dit zat eigenlijk niet in de planning, dus die liep deels alweer in de soep, maar voorlopig kwamen er geen shopping centers meer aan, dus we moesten wel (klopt, ik probeer het ergens goed te praten). Zoals eerder gezegd gaat er altijd te veel tijd in winkelen zitten en gingen we in het begin van de middag pas op weg naar onze volgende bestemming. Gelukkig voelde ik me inmiddels wat beter en was ik bijna weer de oude.

Zodra we Seattle uitreden kregen we direct een mooi voorproefje van wat ons te wachten stond: een prachtige groene omgeving. Wat een mooie staat is dit tot nu toe. Snelwegen omringd met hoge bomen. De eerste stop zat op 40 minuten rijden: de Snoqualmie Falls. Een prachtige grote waterval die in het voorjaar op zijn krachtigst is, dus in deze tijd van het jaar op zijn mooist. Vervolgens gingen we op weg naar de volgende stop: Soap Lake, op 2,5 uur rijden. We begonnen in groen, heuvelig en bebost landschap, vervolgens werd het landschap wat meer bergachtig en reden we nog langs een skigebied waar nog aardig wat sneeuw lag en daarna ging het over in grote, soms licht heuvelige, landerijen. We konden de snelle route via de I-90 nemen van Seattle naar Spokane, maar we wilden liever een iets toeristischere route nemen en zijn afgeslagen richting Soap Lake en Coulee City. En inderdaad, na Soap Lake (de stad) reden we door een soort canyon achtig gebied langs, hoe kan het ook anders, Soap Lake en Lenore Lake en vervolgden onze weg naar Dry Falls. Bij Dry Falls was er een mooi uitkijkpunt dat ons positief verraste. Het leuke was dat ze een soort inham op een rots hadden gebouwd waarmee je een paar meter de 'vallei' in kon lopen en dan ineens rees het geluid van duizenden krekels op, dat extra luid was door de vorm van de rotsen, een beetje oase achtig. Liep je weer een paar meter terug dan hoorde je er helemaal niks meer van. Niet raar, maar wel heel bijzonder ;).

Na deze aangename verrassing reden we verder over U.S. Highway 2 richting Spokane. Onderweg reden we door diverse uitgestorven Amerikaanse dorpjes met 1 hoofdweg in het midden en dan wat zijstraten. Zo bijzonder om te zien altijd en zo anders dan in Nederland. In Spokane wilden we eigenlijk graag nog op tijd arriveren voor 20.00 uur, want we wilden graag nog even een appeltje eten. Sorry voor deze cryptische taal, maar Walter + bang voor douane heeft cryptische taal nodig, anders = paniek. De foto's zeggen dalijk genoeg denk ik. Walter's oude telefoon valt werkelijk van ellende uit elkaar dus we hadden al het voornemen om een nieuwe telefoon aan te schaffen, zodat hij mijne kan overnemen en ik dan een nieuwe heb (ik offer me wel weer op). Een vriendelijke meneer in de appel winkel hielp ons en zoals zoveel Amerikanen doen, begon hij een praatje met ons. Hij vroeg zich af hoe we verdwaald waren in Spokane, Washington en we zeiden dat we op rondreis waren. Hij was opgegroeid in deze stad en was eigenlijk al met pensioen, maar hij kon het niet, met pensioen zijn. Daarom werkt hij parttime in de appelwinkel. Maar laat ik je niet vermoeien met verhalen over mensen die je toch niet kent, dan lijk ik net mijn moeder. Sorry, mam.

Het was inmiddels 20:00 uur geweest en we gingen richting denk ik de goedkoopste hamburger die je op Amerikaanse bodem kan krijgen. Bij Dick's Hamburgers in Spokane bestel je buiten aan het loket (zoals McDonalds ook ooit is begonnen) en kan je het opeten aan de tafels die buiten staan opgesteld. Een hamburger koop je hier al voor 2.62 dollar. In totaal met wat frietjes en drinken waren we welgeteld 13 dollar kwijt. Dat verzacht de pijn wat, na zo'n dure appel ;). Wat ik altijd prachtig vind aan die Amerikaanse ketens zijn die gigantische neon reclameborden, waarvan Dick's Hamburgers ook weer een mooie (eenvoudige) had. Na het eten reden we door naar de Carl's Jr. in Liberty Lake. Na onze rondreis in Zuid-west USA in 2015 hadden we namelijk ooit eens een oreo shake in de Carl's Jr. aldaar genomen die ons bijzonder goed smaakte. In de keren daarna dat we terugkeerden in de USA hadden we steeds het voornemen om die shake nog een keer te nemen, maar toen kwamen we erachter dat deze keten niet overal in de USA zit. En de keren dat er wel een zat, vergaten we het natuurlijk weer. Nu onze herkansing dus op een oreo shake! En hij blijft heerlijk :). Na het toetje zijn we naar onze eindbestemming van vandaag gereden, de Sleep Inn in Post Falls. We hebben er een heel stuk opzitten vandaag. Morgen weer een aardig eindje door naar Glacier National Park waar we twee nachten in de buurt zullen verblijven. Het eerste echte natuurpark komt er aan. Maar voor nu eerst: g'night.

Stappen gezet: 7733 (5 km)
Weer: bewolkt en zonnig, 21-26 graden.
Afstand gereden: 506 km


 Mooie bloempjes bij Snoqualmie Falls



 Snoqualmie Falls

 Onderweg 

 Soap Lake



 Dry Falls


Spokane

Geen opmerkingen:

Een reactie posten