West Canada & USA 2018: Dag 10 Banff NP

Inmiddels hebben we dag 10 alweer achter de rug. Ineens gaat het dan snel altijd. Ik ga proberen deze blog kort te houden, aangezien het al vrij laat is en ik aardig kapot ben. Ik zal de foto's dus voor zich laten spreken! Vanochtend kwamen we niet al te snel op gang en na het ontbijt zijn we in de auto gestapt om Banff NP te gaan verkennen. Bij de ingang van het park konden we de pas die we gisteren in Kootenay NP hadden gekocht nog tot 16.00 uur vandaag gebruiken. Dat gingen we waarschijnlijk niet helemaal halen, maar dat was niet zo'n probleem. Dat scheelde dus weer 1 entreebewijs. Als eerste reden we richting Lake Minnewanka. Op de weg daarnaartoe zagen we nog een paar mooie bighorn sheep. Ze waren iets van de grond aan het eten, maar voor zover wij konden zien lag er alleen grind op de grond. Mjammie, dat is smikkelen dus.

Na een bezoekje aan Lake Minnewanka reden we door naar de Vermillion lake scenic drive. Elke interessante bezienswaardigheid ligt hier wel een stuk uit elkaar. Voor elke volgende attractie moesten we wel weer 15-25 minuten rijden. Zo groot is het hier. Vervolgens reden we in het begin van de middag de Bow Valley Parkway op. Deze weg is een alternatief voor de Trans-Canada Highway die door het park raast. Je kunt hier veel meer op je gemak genieten van alle uitzichten en eventueel nog even aan de kant gaan als je wildlife hebt gezien. We reden deze weg ook op om de volgende en laatste attractie van vandaag te bezoeken: Johnston Canyon. Dit is de populairste bezienswaardigheid van Banff NP en dat was te merken ook toen we de parkeerplaats opreden. Het stond bijna driekwart vol. Er is ook nog een P2, die ze vast en zeker in het hoogseizoen ook nodig zullen hebben om de drukte aan te kunnen.

Bij Johnston Canyon kon je drie trails doen: eentje naar de lower falls, een naar de upper falls en als je daarna nog zin had kon je doorlopen naar de ink pots. Deze canyon deed me erg denken aan Watkins Glen State Park die we vorig jaar bezocht hebben. Het klinkt dan een beetje verwend, maar voor ons waren er geen hele grote verrassingen te bezichtigen. Na de upper falls besloten we het avontuur aan te gaan en de trail naar de ink pots er nog achteraan te plakken. Vanaf upper was het echter nog 3 heen en 3 km terug, en niet vlak uiteraard, maar op sommige punten flink stijgend in hoogtemeters. Halverwege vroegen we onszelf waarom we dit ook alweer deden, maar aangekomen bij de ink pots was het zeker de moeite waard geweest. Hiervoor hadden we diverse ijzige en modderige paden moeten trotseren. Aan het eind van de trail werden we beloond met prachtige doorzichtige ink pots die lagen in een vallei, omringd door de mooiste bergen. Aan het einde van deze trail waren we al aardig vermoeid, maar nu moesten we het hele stuk nog terug! De enige troost was dat nu 80% van de terugweg zouden dalen.

Ganz kaput bij de auto weer aangekomen was het inmiddels al 19.00 uur en hebben we de plannen (waren er niet zoveel meer) voor de rest van de dag laten varen en zijn we als de wiedeweerga naar de Grizzly paw brewing company gereden, want we hadden trek! We leven namelijk tijdens onze rondreizen vaak van het ontbijt naar het diner, met een enkele keer een tussendoortje. Maar zo redden we het meestal prima. Maar na deze uitputtingsslag konden we wel een beer op (hehe), maar het werden wat kippenvleugeltjes, die overigens heerlijk smaakten en ietwat pittig waren. De drie stengels bleekselderij die erbij zaten heb ik opgegeten, de drie staven wortels die we erbij kregen hebben we voor de konijnen achtergelaten.

Afstand gereden: +-130 km
Weer: 24 graden en zonnig
Stappen gezet: 27.835 (18.7 km), ook aardig om er vandaag bij te vermelden: 135 verdiepingen.