West Canada & USA 2018: Dag 3 Seattle

Het was een vrij onrustige nacht. Ik heb korte stukjes geslapen, zowel veroorzaakt door de buikgriep alsook nog door de jetlag vermoed ik. Walter sliep ook nog niet erg vast. Met knallende koppijn werd ik wakker. Daarnaast moest ik ook oppassen voor uitdroging, dus tijdens het wakker worden heb ik steeds kleine beetjes water proberen te drinken. Gelukkig was de misselijkheid deze ochtend wel grotendeels weggetrokken. We gingen even kijken of ik weer een beetje eetlust had tijdens het ontbijt en dat ging gelukkig alweer wat beter. Toast met jam en een theetje gingen wel. Na het ontbijt was ik echter nog extreem moe en ben ik wederom weer even op bed gaan liggen. Na een uur of twee slapen en twee aspirines verder voelde ik mij redelijk genoeg om nog wat te gaan doen. Vandaag stond namelijk de stad Seattle op het programma en het zou zonde zijn als we helemaal niks van de stad zouden zien.

Rond een uur of 11 waren we zover om te vertrekken. De parkeerprijzen in de stad rijzen de pan uit dus ik had van tevoren bedacht om even buiten de stad een park and ride op te zoeken om daar dan te parkeren en met het openbaar vervoer verder te gaan. Dit scheen echter een zeer populaire plek voor forenzen te zijn en ons voorgevoel klopte dan ook dat de parkeerplaats he-le-maal vol stond toen we arriveerden. We hebben nog rondgereden in de buurt voor een andere plek, maar helaas mocht je nergens staan. Er zat niets anders op dan toch naar de stad te rijden en daar maar ergens een parkeerplek te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Toen we in de stad aankwamen en de eerste de beste parkeerplaats opzochten schrokken we ons een hoedje. 8 dollar per half uur en ieder volgend half uur 7 dollar erbij. Dat vonden we echt een beetje te gek. Vervolgens gingen we (geloof het of niet) de stad weer uit naar een andere park and ride. Je kunt dus wel raden hoeveel tijd dit ons weer heeft gekost. Op de park and ride konden we een bus pakken en na drie kwartier moesten we op een andere bus overstappen om in downtown te komen. Achteraf hebben we niet helemaal de juiste tweede bus gepakt, maar op een gegeven moment vonden we het mooi geweest en zijn we gaan lopen. Als eerst richting pike place market. Dit is een vaste markt die aan de haven zit en die heel veel toeristen trekt. Wij vinden dit soort marktjes nooit zo heel bijzonder en liepen er dan ook vrij snel doorheen. Op de pier had je nog een erg mooi uitzicht op de rivier langs de stad en kan je rondom de gehele stad bergketens in de verte zien. Vervolgens wilden we een glimp opvangen van de Space Needle, de uitkijktoren van de stad. We hoefden er niet in, want we zouden later nog in het columbia center naar een uitkijkpunt gaan, die vele malen hoger is en waarbij je dan ook de space needle kon zien. Na de space needle zijn we terug richting pike place market gelopen en daar had je nog een bijzondere toeristische attractie: de gum wall. Geen idee hoe deze steeg met kauwgom op de muren tot stand is gekomen, bijzonder is het wel. Drie keer raden waar het naar rook.

Na de gum wall was het intussen 5 uur geweest en hadden we wel een beetje trek gekregen. We zijn toen naar de Cheesecake factory (een begrip in USA) gegaan tijdens happy hour. Nog steeds kreeg ik niet zoveel naar binnen en heb ik een deel van mijn happy hour burger moeten vergeven. Na het avondeten stond er nog 1 onderdeel op ons programma, het eerder genoemde Columbia Center uitkijkpunt. Dit gebouw is in 1985 gebouwd en heeft een prachtig ontwerp. Op de 73e verdieping bevond zich de ingang tot de sky view observatory. Wauw, wat een hoogte en wat een prachtig uitzicht. In de verte zagen we diverse bergketens, rivieren, land en als kers op de taart de gigantisch hoge Mount Rainier. Deze berg steekt met kop en schouders overal bovenuit. Heel mooi. De vermoeidheid begon weer toe te slaan en het was tijd om terug richting het hotel te gaan. In het columbia center kon ik met wifi gauw even de snelste weg terug naar de park and ride vinden. Toen we bij de bushalte aan het wachten waren kwamen we er achter dat we geen gepast geld hadden voor buskaartjes. Aaaarggh, erg vervelend! Gelukkig vond de buschauffeur ons erg zielig en mochten we gratis meerijden. Ik zal een nog wel erg zieke blik hebben gehad ;). We moesten na een half uur echter overstappen op een andere bus. Die halte lag alleen helemaal in de middle of nowhere! We probeerden de volgende buschauffeur ook weer lief (zielig) aan te kijken, maar deze brombeer was iets moeilijker te porren. Toen we bedroefd uit de bus stapten knikte hij echter snel met zijn hoofd dat we toch door mochten lopen. Toch nog gelukt :D.

Terug op weg naar ons hotel moesten we toch echt nog even een Walmart opzoeken om de laatste resterende spullen te kopen die we nodig hadden, omdat we inmiddels op de hoogte waren dat onze koffers ons niet meer gingen bereiken zolang we in de USA zouden verblijven. Dat zou namelijk tot 8 dagen kunnen duren met Fedex, en dat haalden ze daarom niet meer. We hebben als adres nu de eerste overnachtingsplaats in Canada opgegeven en gelukkig kunnen de koffers daarheen gestuurd worden. Dus in de Walmart hebben we nog shampoo, ondergoed, zonnebrand, water en nog wat andere dingetjes ingeslagen. En morgenochtend moeten we dan echt nog even kijken voor wat broeken ergens, want die zaten wel in mijn koffer en tijdens het shoppen heb ik tot nu toe alleen trainingsbroeken gekocht. Dus ik loop er nu een beetje als tokkie bij ;). Maar goed, het is schoon, dat is het belangrijkste. In het hotel aangekomen hebben we ons even opgefrist en zijn we weer snel in slaap gevallen. Sorry familie, voor de weinige berichten en foto's tot nu toe, we hebben nog een beetje een te druk programma (hebben we gelukkig nooit). Maar het komt goed!

Stappen gezet: 17.420 (10.9 km)
Weer: Ochtend bewolkt, middag en avond zonnig, +- 23 graden
Afstand gereden: te veel door het heen en weer rijden naar de stad, +- 60 km