West Canada & USA 2018: Dag 17 Joffre Lakes Provincial Park

Naarmate de vakantie vordert komen we 's ochtends steeds later op gang, zo ook vanmorgen. Rond 10.00 uur zaten we dan eindelijk in de auto en reden we naar de Subway voor een ontbijt. Daarna gingen we op weg naar Joffre Lakes Provincial Park, een uur rijden vanaf Whistler. Dit park en de bijbehorende meren schijnen zeer de moeite waard te zijn. In dit park heb je 1 wandeling die leidt naar maar liefst drie meren: lower Joffre Lake en middle en upper Joffre Lake. Het eerste meer is op zo'n 500 meter vanaf de parkeerplaats. Het tweede meer zit een stuk verder, op zo'n 3.5 km verder, het laatste meer is dan nog eens 1 km verder. Maarrr, natuurlijk niet vlak allemaal, want tussen lake 1 en 3 bedraagt het hoogteverschil zo'n 500 meter. Een heftige klim dus! We liepen naar lower Joffre Lake en na wat getwijfel omdat we toch weer veel sneeuw zagen liggen op het pad zijn we toch begonnen aan de wandeltocht naar boven.

Het eerste stuk was weer over ijs en sneeuw en waren bang dat dit de hele weg zo zou blijven! Dan was het niet te doen. Na een paar minuten vroeg ik aan twee Franse tegenliggers of het de hele weg zo zou blijven, maar ze zeiden in gebrekkig Engels dat we nog maar 5 minuutjes een sneeuwondergrond hadden en dat daarna het pad volledig sneeuwvrij zou zijn. Gelukkig, we besloten door te zetten en na een paar minuten was het pad inderdaad sneeuwvrij. Dat is fijn! Maar toen begon de zware klim. Zeker 3 km lang alleen maar steil naar boven, op de té steile stukken waren er treden van hout neergelegd. We hadden onderweg een paar adempauzes nodig. Sommige mensen haalden ons in, anderen haalden wij weer in. Hiermee bombardeerden we onszelf tot gemiddelde hikers ;).

Na een tijdje toen we het echt in onze benen begonnen te voelen werd het pad gelukkig vlakker en zagen we al een glimp van het turquoise meer. We liepen nog iets verder waar een rustplaats was met houten boomstammen en gingen tussen de menigte zitten. Menigte is wat overdreven, maar we waren zeker niet de enige. Deze trail is erg populair en je kunt dus ook veel mensen op je pad verwachten, zeker op Victoria Day. Er waren bijzonder veel Aziaten te tellen. Na het middelste meer was het nog maar een relatief klein stukje naar Upper Joffre Lake. Als we dan toch al dat *piep*-stuk hadden voltooid dan konden we het maar beter afmaken ook. Dit laatste stuk was nog veel meer 'rock climbing', wat het wel leuk maakte, maar er waren ook weer een paar plekken met sneeuw. Door de populariteit van deze trail was de sneeuw op de meeste plaatsen echter al flink aangestampt en was het merendeels een kwestie van goed balanceren. Ho! Daar ging ik! Ik zakte meer dan een halve meter weg door de sneeuw, omdat ik iets te veel een stap naar de zijkant had gezet.

Aangekomen bij upper Joffre Lake was het zoeken naar een plekje op de heel onhandig liggende (grote) rotsen en weer balancerend hadden we een rots gevonden waar we een half uurtje tot rust zijn gekomen en hebben genoten van het uitzicht. Dit meer was nog voor +- 90% bevroren, dus de felblauwe kleur van dit meer hebben we niet mogen aanschouwen. Alsnog was het een prachtige plek. Als je wilt kun je zelfs kamperen bij dit bovenste meer. We zagen dan ook een hoop backpackers op de route. Extra zwaar met zo'n rugzak op je rug! Toen we volledig waren uitgerust besloten we de afdaling weer in te zetten. De terugweg was gelukkig een stuk minder vermoeiend. Alsnog was het natuurlijk uitkijken geblazen om niet uit te glijden. Even voor vijven kwamen we terug bij de auto, wat maakte dat we er in totaal met pauzes ongeveer 4.5 uur over hadden gedaan. Afhankelijk van het seizoen, het wandelpad en je conditie kan deze wandeling 2,5 tot 6 uur in beslag nemen. Teruggekomen bij onze auto die wat verder naar beneden stond vanwege een volle parkeerplaats voor de ingang van de trail, kwamen er ook twee backpackers na ons terug die een tijdje achter ons hadden gelopen bij het laatste stuk. Die schrokken zich een hoedje want hun ruit was ingeslagen! Nu zagen wij het ook pas. Bizar. Helaas konden we niets voor ze doen en konden we niet anders dan toekijken hoe ze gestrest de hele auto checkten of ze alles nog hadden. We weten niet of het overdag is gebeurd, of misschien 's nachts, omdat ze misschien op de camping boven hadden geslapen. Geen idee, maar erg vervelend voor ze. Daar zit je niet op te wachten.

Na ons bezoek aan de Golden Arches ;) in Pemberton zijn we direct terug gereden naar ons hotel, want we waren ganz kaput! Zo even lekker opfrissen en vervolgens werken aan mijn guilty pleasure: 13 Reasons Why, want seizoen 2 is onlangs uitgekomen op Netflix. Of is het gewoon een goede serie? ;). De laatste dagen beginnen nu echt aan te breken, morgen zullen we naar de laatste bestemming van deze vakantie gaan: Vancouver. Daar staan ons nog een paar mooie daagjes te wachten, als ik alle verhalen moet geloven!