Dag 20 & 21 Vancouver en de terugreis

Nu we op het vliegveld van Vancouver aan het wachten zijn op onze eerste vlucht naar Calgary, heb ik eventjes tijd voor mijn allerlaatste blog van de vakantie. We hebben precies dezelfde reis als de heenweg maar nu andersom, dus: Vancouver - Calgary - Amsterdam - Brussel. Gelukkig zijn de overstaptijden heel strak, dus hopelijk hebben we geen vertraging of iets, dan gaat het lekker snel. Alle tijd dus om het laatste deel van mijn blog te tikken en om die ook af te sluiten.

Toen we van Whistler naar Vancouver reden, reden we op de sea-to-sky-highway langs het Britannia Mine Museum. Dat leek ons wel interessant en daarom zijn we daar gisterochtend naartoe gereden om een tour te doen. De dag begon bewolkt, prima weer dus om ondergronds te gaan. Ik heb eerder niet zoveel mijnen bezocht in mijn leven, de enige die ik me nog goed kan herinneren was een zoutmijn ergens in Oostenrijk (geloof ik) met mijn ouders. Ik weet nog dat je daar het zout van de wanden af kon likken. En dat daar een grote glijbaan was waar je vanaf kon. Bij de Britannia mijn was het niet zo handig om de wanden af te likken, want dit is een kopermijn geweest. In bedrijf van 1904 tot 1974. Toen is de mijn gesloten. En nu dus al jaren 'in gebruik' als toeristische attractie. Het was een zeer leuke tour. Natuurlijk moesten we harde helmen op ter bescherming. Safety First! We begonnen in een treintje en toen dachten we dat we een spectaculaire trein-mijnrit zouden krijgen, maar we toefden met nog geen 5 km per uur de tunnel in. Een meter of 100 verder kwamen we weer tot stilstand. Daar gingen we de eerste gang in. De tourguide demonstreerde wat voor apparatuur ze vroeger gebruikten bij het mijnen. Dat was niet best. Door de stofontwikkeling die de eerste machines maakten zijn er heel veel mijnwerkers overleden, doordat fijnstof in de longen ging zitten. Die eerste machine, die uit de eerste decade van de 20e eeuw stamde, werd dan ook wel de 'widow'-maker genoemd. Horrible.

Na de eerste gang kwamen we in de tweede gang en daar ging ze wat vertellen over de verlichting van vroeger. Zonder elektriciteit waren de mijnwerkers vroeger aangewezen op kaarsen en ze demonstreerde hoe donker de tunnel was met alleen een kaars. Daarna gebruikten ze de carbidlamp wat brandde op ethyngas. Helemaal niet gevaarlijk als je in de weer bent met explosieven! ;)
Na de tweede zijgang liepen we de tunnel alweer uit en gingen we nog naar een loods waar de tourguide vertelde hoe het eindproces in zijn werk ging. Deze dag en morgen werd er een film opgenomen bij de mijn, dus toen we even ervoor de 'mill' in waren gegaan zagen we in die loods een hele filmsetting. Ik kon de woorden 'Dr. Faciliers Voodoo Arcade' aflezen, die te zien waren in neonletters. Ik kon op internet niet meer vinden dan de kinderfilm 'the princess and the frog'. Waarschijnlijk hoefden we dan ook niet op te letten om bekende acteurs te spotten. Vancouver is na Hollywood en New York de grootste locatie voor het maken van films. Hierdoor wordt het ook wel 'North Hollywood' genoemd. Wist ik ook niet.

Na de tour was het even na twaalven en besloten we dat we het mooi geweest vonden voor de vakantie. We reden daarom terug naar het hotel om lekker bij te komen, de koffers reisklaar te maken en nog een paar uurtjes te genieten bij het zwembad. Bij het zwembad was het lekker rustig, dus we hadden bijna een privé zwembad. We zijn op tijd naar bed gegaan om zo fris mogelijk de terugreis morgen te beginnen. Maar nu we er vroeg inlagen had ik eindelijk eens tijd om een serie-tje te kijken, dus van het vroege slapen is voor mij helaas niet veel terecht gekomen. Walter lag wel diep in coma rond 21.30 uur.

Om 06.00 uur ging de wekker vanochtend. Tot 06.30 uur heb ik gesnoozed en toen werd ik er echt uit gebonjourd door mijn lieve vriendje. We moesten immers wel op tijd op het vliegveld zijn voor onze terugreis. Vandaar dat ik nu twee-en-een-half uur heb voor deze blog ;).
Wat hebben we weer een mooie reis achter de rug, waar we met heel veel plezier op kunnen terug kijken. West-Canada is echt een prachtig gebied en een hele mooie rondreis bestemming. Ik wil iedereen bedanken die trouw mijn blog heeft gevolgd, voor jullie doe ik het uiteindelijk allemaal :). Dat we de blogs later zelf terug kunnen lezen is mooi meegenomen! Dus nogmaals bedankt voor het volgen! Inmiddels hebben we de berichtgeving tropisch wordt in Nederland dit weekend dus het eerste wat we gaan doen als we thuis zijn is het gas van de airco bijvullen zodat we kunnen bijslapen in een heerlijk koele slaapkamer ;). Hieronder nog de laatste foto'tjes.

Update: de wifi op Vancouver liet het even afweten, waardoor ik de blog niet af kon maken. We hebben net de eerste vlucht gehad van Vancouver naar Calgary. Deze vlucht duurde slechts een uurtje. Na een hobbelige landing wachten we nu op de vlucht naar Amsterdam, over ruim een half uur gaan we boarden. Voor jullie: welterusten! :) Hopelijk kunnen we ook een oogje dichtdoen in het vliegtuig (dat zou een wonder zijn).

Afstand gereden: 113 km
Weer: 25 graden en overwegend zonnig
Stappen gezet: 5.360 (3.4 km)'
'

Brittania Mine Museum

Brittania Mine Museum, een vrij grote truck ;)

Brittania Mine Museum, 1.91 m, schoon aan de haak

Man, man, man....

Tour Brittania Mine Museum

Hij is nog viezer geweest dan dit, maar dit is het eindresultaat na drie weken rondreis 

Beetje lange rij voor de security check op Vancouver, gelukkig ging het vrij snel

See you soon!

Dag 19 Vancouver

Vanochtend was het weer tijd voor het overheerlijke continentale ontbijt: toast met pindakaas of jam, cornflakes, koude gekookte eieren, gebakken ei en hamburgertje uit diepvries (dat laatste neem ik echt nooit). Ik zal straks weer blij zijn met een Hollandse boterham met kaas van de kaasboer, mjammie!
Ik had van tevoren al een constructie bedacht hoe we het beste in Vancouver downtown konden komen, maar dit was helemaal niet nodig, want er was gewoon een bushalte voor het hotel. Ideaal! We waren dan ook binnen 10 minuten in Vancouver. We zitten in North Vancouver, dus het is alleen de Lions Gate Bridge over en dan zijn we er. We stapten nog een paar haltes vóór downtown uit, want we waren van plan om de stad op de fiets te verkennen. Zo kun je erg veel zien in relatief korte tijd. En het is een leuk tijdverdrijf. We kozen voor de mountainbikes, dan hebben we daar toch nog op gezeten :).

Als eerst zijn we een rondje Stanley park gaan doen. Wat een gave route was dit! En wat een prachtig park. De gehele route door het park gaat langs het water. Hierdoor heb je een mooi uitzicht op de baai en op de bergen en randgemeenten van Vancouver. Er waren veel fietsers die dit rondje doen. Het is dan ook een echte aanrader. Het fietsen in San Fransisco was ook enorm leuk om te doen, vandaar dat we op het idee kwamen om het hier ook te doen. Na het park fietsten we verder langs de kust en vervolgens sloegen we af richting Gastown. In de stad fietsen is wel even andere koek dan in Nederland. Zo moet je hier dus veelal de weg delen met de automobilist. Dit voelt niet altijd even prettig, maar de Canadese autorijder (evenals de Amerikaanse) is verre van agressief dus er wordt goed rekening met je gehouden. Toen we de bekende stoomklok in Gastown hadden bereikt hadden we er inmiddels 2-3 uurtjes opzitten en was het tijd om een lekkere frappuccino bij de Starbucks op de hoek te halen. Het was stralend weer dus deze hebben we lekker buiten op zitten drinken. Ondertussen maakte de klok elk kwartier zijn stoomdeuntje, wat erg vermakelijk was om te zien.

Hierna zijn we naar de Vancouver Lookout gefietst. Hier konden we op een hoogte van 173 meter de stad en omgeving aanschouwen. De uitzichten waren erg mooi, we hadden prachtig weer dus we konden heel ver kijken. Het kaartje was de hele dag geldig dus we besloten vanavond nog even terug te gaan voor de zonsondergang en voor het uitzicht in het donker met alle lichtjes. Na de lookout hebben we nog een rondje gefietst door Chinatown en toen het rond half vijf was kregen we wel een beetje trek en hebben we bij een Italiaans restaurant een vroeg diner gedaan. Het restaurant lag op een leuke locatie in de kelder, alleen jammer dat dit naast het treinspoor was. En precies toen wij er zaten was er een trein gestart en deze bleef gedurende onze hele maaltijd 'draaien'. Na het diner vonden we het mooi geweest (en hadden we ook gewoon zadelpijn door het dunne zadel) en besloten we de fietsen terug te brengen. Daar zagen we dat we de fietsen bijna 7 uur hadden gehuurd. We rekenden de fietsen af en liepen naar de bushalte om terug te gaan naar het hotel.

Bij het hotel hebben we lekker nog even gezwommen in het zwembad en niet-gebubbeld in de jacuzzi want de bubbels deden het niet. Daarna even opgefrist in de hotelkamer en toen was het tijd om weer terug te gaan naar de Vancouver lookout. Het was inmiddels half 9 dus we dachten dat we nu wel gewoon met de auto konden gaan. En dat hadden we goed gegokt, want het was best rustig op de weg. In Vancouver wonen dan ook niet gigantisch veel mensen, 'slechts' 700.000 mensen. We konden voor een dollar of 7 vlak naast de Lookout parkeren en toen we met de lift boven kwamen stonden er al een hoop mensen klaar voor de zonsondergang. We hadden niet drie minuten later moeten komen, want de zon verdween binnen die tijd net achter de berg toen we een plaatsje hadden gevonden. We hebben nog even genoten van het avond uitzicht en daarna zijn we terug naar het hotel gereden. De fietstocht was toch niet in onze koude kleren gaan zitten, want ineens waren we best moe. Morgen zal onze laatste dag in Vancouver zijn, jammer genoeg. Vancouver is een mooie, goed georganiseerde stad met vriendelijke mensen. De drukte in de stad vonden wij erg meevallen, maar misschien is dat in het hoogseizoen anders. Dat we al twee dagen schitterend weer hebben kan natuurlijk ook meespelen in de beoordeling ;).

Afstand gereden: 15 km
Weer: 25 graden en zonnig
Stappen gezet: helaas houdt de iPhone geen fietstochten bij :(. De gelopen stappen komen vandaag op 11.550 (8 km)

De Giants

Skyline Vancouver vanuit Stanley Park

Op de fietsies

Totempalen Stanley Park

Lions Gate Bridge vanuit Stanley Park

Lions Gate Bridge

Siwash Rock in Stanley Park

Third beach in Stanley Park

De stoomklok in Gastown uit 1977

De stoomklok in Gastown uit 1977

Bij de stoomklok in Gastown

Uitzicht vanuit Vancouver Lookout

Uitzicht vanuit Vancouver Lookout, sunset

Uitzicht vanuit Vancouver Lookout

Uitzicht vanuit Vancouver Lookout

Uitzicht vanuit Vancouver Lookout

Uitzicht vanuit Vancouver Lookout

Dag 18 Whistler - Vancouver

Onze laatste dagen zijn nu officieel aangebroken. Altijd jammer als het er bijna weer op zit. Maar het is ook wel fijn om weer naar huis te gaan. Maar niet voordat we Vancouver en omgeving hebben bezocht natuurlijk! Nadat we erachter kwamen dat een mountainbike huren hier 180 dollar per persoon per dag kost, besloten we dat maar over te slaan. Dan hebben we het nog  niet eens gehad over de uitrusting die je daar nog voor nodig hebt. Daarom hebben we vastgehouden aan ons plan en zijn we vanmorgen uit Whistler vertrokken op weg naar Vancouver. Een rit van nog geen anderhalf uur. Dat viel dus reuze mee.

Wat een prachtige route! De laatste helft van de rit reden we langs Howe Sound, een gigantisch grote baai. Langs de route waren er diverse stopplaatsen waar we even van het uitzicht konden genieten. Bij sommige plekken was dat lastig, omdat bomen het uitzicht belemmerden. Bomen. Bomen zoveel als we hier al in Canada hebben gezien, zoveel hebben we er nog nooit in ons leven gezien. Werkelijk waar onvoorstelbaar. In Schiedam mogen we blij zijn met het Julianapark ;).

We waren vandaag nog niet van plan om downtown al te verkennen, maar om eerst een paar dingen buiten de stad te doen die we makkelijk met de auto konden bereiken. We gingen daarom naar de Capilano Suspension bridge, heel dicht bij ons hotel in North Vancouver kwamen we al snel achter. De Capilano Suspension Bridge is een ware toeristentrekker. Deze hangbrug heeft al een vrij lange geschiedenis, want de eerste brug werd in 1889 gebouwd, toen nog ondersteund met touw. In 1903 is dit vervangen door staalkabels. De brug is 137 meter lang en hangt op een hoogte van 70 meter boven de canyon. En daar moest ik overheen! Zoals je misschien in blogs van andere reizen hebt kunnen lezen weet je dat ik een (lichte) vorm van hoogtevrees heb. Maar ik probeer dit de laatste tijd een beetje te overwinnen, dus dit moest ik sowieso gaan doen! En daar gingen we, de brug op. Voor ons liep net een gezin met kinderen, en daardoor gingen we erg traag vooruit! Te traag, naar mijn wens! Die brug wiebelde als een gek! Ik heb niet opzij gekeken en was blij toen ik aan de overkant was.

In de loop van de tijd zijn er meerdere attracties aan het park toegevoegd, namelijk de Treetops adventure, de Cliffwalk en the living forest. We deden vervolgens eerst de Treetops Adventure, waarbij je zo'n 30 meter hoog van boom naar boom loopt via kleine suspension bridges. Gelukkig wiebelden deze al minder en begon ik me steeds meer op m'n gemak te voelen. Daarna liepen we over de boardwalk van de living forest, midden tussen de enorm grote en dikke cedars en nog andere boomsoorten. Prachtig. Vervolgens moesten we nog naar de cliffwalk. Ik dacht dat we hier konden komen zonder weer de suspension bridge over te gaan, maar dat kon niet. Dus als je er eenmaal overheen bent moet je ook weer terug! Dit keer ging het een stuk beter en begon ik het bijna nog leuk te vinden. Halverwege de brug hebben we zelfs nog een kleine fotosessie gehouden, waarbij er een tegenligger langskwam die zei: "ik zou wel een foto van jullie willen maken, maar ik doe het niet want dan moet ik de reling loslaten". Niet de enige met angst dus ;).

Aan de overkant deden we de laatste attractie: de Cliffwalk. Hierbij hadden ze een smalle maar erg veilige en stevige boardwalk gemaakt hangend aan de canyon, dus onder je had je alleen de diepte van de canyon. Dit trok ik toch echt een stuk beter, want het voelde stabiel aan en het wiebelde niet. Ik was blij dat ik het toch allemaal gedaan had, maar achteraf vonden we het de 50 dollar per persoon niet helemaal waard. Maar goed, zo gaat dat vaker bij toeristische attracties.

Na alle suspense waren we wel toe aan iets minder spannends en zijn we naar Stanley Park toegereden naar Prospect Point. Dit is een mooi uitkijkpunt op onder andere de Lions Gate Bridge en op Burrard Inlet. Na dit uitzichtpunt was het rond 15.00 uur en hadden we zowaar alle plannen voor vandaag al uitgevoerd. Het ging lekker relaxt allemaal vandaag. We besloten naar een groot winkelcentrum vlakbij ons hotel te rijden. Daar hebben we nog even wat inkopen gedaan voor de laatste paar dagen en een lekker ijsje bij McDonald's gehaald, dat smaakte goed op deze dag. Het was niet veel warmer dan 21 graden, maar door de volle zon vandaag voelde het een stuk warmer. Daarna was het tegen vieren en konden we gaan inchecken in ons hotel. Dan konden we in ieder geval al onze spullen alvast dumpen en stipt om vier uur stonden we aan de balie om in te checken. We hadden bedacht om nog terug te gaan naar Stanley park omdat we daar een heerlijk zwembad hadden gezien toen we er langs reden, maar eenmaal ingecheckt in het hotel zagen we dat er ook een zwembad(je) aanwezig was. Daar konden we nog fijn even gaan genieten van het lekkere weer.

Bij het zwembad zei ik gedag tegen een mevrouw die daar met haar man, dochter en kleinkind zat. Aan het accent te horen vroeg ik meteen of de vrouw uit Nederland kwam. En ja hoor, de vrouw was in Pernis opgegroeid en kende Schiedam dus ook zeker. In de jaren 80 had ze met haar ex-man net zo'n rondreis gemaakt als wij nu deden, maar na die reis hadden zij besloten om naar Canada te emigreren en daarom woont ze nu in Calgary, wel met een nieuwe man dan. Wees gerust, deze plannen hebben wij vooralsnog niet ;)

P.s. Overigens snap ik het wel als je Pernis wilt ontvluchten ;)

Afstand gereden: 117 km
Weer: 21-23 graden en zonnig
Stappen gezet: 8.492 (5.5 km)

Onderweg van Whistler naar Vancouver

Onderweg van Whistler naar Vancouver

Dit zie je hier wel meer hier, maar in Europa niet echt denkbaar: een gigantische camper met daarachter de auto, die meegesleept wordt

De enorme bomen in Capilano Suspension Bridge

de Capilano Suspension Bridge

Capilano Suspension Bridge, treetops adventure

Het licht wordt goed tegengehouden door de grote bomen

De onderkant van de suspension bridge

de suspension bridge

Uitzicht vanaf de de suspension bridge

Cliffwalk

Bijtje (bloem bij Stanley Park)

Prospect point (uitzicht over Burrard Inlet)

Prospect point (uitzicht Lions Gate bridge)